Van de week had ik er al eerder één gezien.
In een schim.
Een roodborsttapuit.
Met zijn zwarte kop en rode borst.
Ook snel vast kunnen leggen.
Maar de foto was te onduidelijk.
Nu zag ik hem weer, tijdens een koude en winderige wandeling.
Zomaar dook hij op.
Herkende ik.
En hij bleef even zitten.
Langs genoeg om wat foto's te kunnen maken.
Vloog weer verder en ging opnieuw zitten.
Nog een paar foto's kunnen nemen.
Al was de afstand wat ver.
En toen zag ik ook het vrouwtje zitten.
Minder zwart, maar herkenbaar.
Weer een buitenkansje.
En wat een mooie vogels.
Klein en schuw, maar prachtig om te zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten