er is
vannacht
met pijn
en moeite
weer
een woord
geworden
pas
na lang
hopen
bidden
zuchten
werd
uiteindelijk
een ei
gelegd
tussen
het stro
van zinnen
onder
de mantel
van betekenis
keek het
heel even
door de glazen
schaal naar
buiten
***
maar
er zijn
dingen die
men ziet
waar geen
woorden aan
te geven
zijn
en
daarom
trok het zich
ietwat verlegen
weer terug
ingetogen
ongebruikt
gesmoord
en uitgedoofd
en van
het ongeboren
woord
is nooit
meer iets
gehoord
een glans
een lichtflits
zo maar even
een gedachte
van voorbij
een refrein
van niets
zo
denken
wij
***
of
toch
juist
niet
***
wellicht
is er een zin
gelegd een vuur
ontstoken
hebben wij
betekenis
gemist
en heeft
het woord
gewoon
de geest
gegeven
niet
zo maar
zichtbaar
niet
zo maar
openbaar
maar
onderhuids
en nog niet
klaar
voor
onze ogen
maar
wel gericht
op licht
op leven
op ons hart
op later
wacht
ja wacht
nog even
wellicht
zie je het
ook misschien
hoor je het
komen
als wind
door de bomen
als vuur
aan de hemel
als hoop
aan de horizon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten