Vervreemd

bedolven

onder alles

wat wordt gevraagd

en wat ik 

voel

dat gedaan 

moet worden

snak ik naar 

op adem

komen

en herstel

van rust

strek ik mij uit

naar licht

dat zich ontvouwt

dan valt juist op

hoe donker

het is

om mij heen

als ik

mijn ogen open

en alles 

zie groeien

en kleuren

om mij heen

dan

zink ik

in het niet

van grijs

zoek ik

voorzichtig

woorden

om uit te beelden

wat leeft

diep 

in mijn ziel

dan word ik

overvallen

door geladen stilte

en haast 

tastbaar zwijgen

zing ik

een lied van hoop

en van vertrouwen

dan dooft

de vreugde

zo snel

als het einde

heeft geklonken

hoor ik

van onrecht

en manipulatie

lees ik

van hypes

en onzin

die er niet toe doet

en zou ik

willen ingrijpen

of protesteren

dan sla ik dicht

beducht

voor elk conflict

zoek ik

de eenheid

te bevorderen

vecht ik

voor

respect

en erkenning

van elkaar

dan lijken

muren

hoger 

en hechter

te worden

dan ooit

tevoren

ik voel

mij vaak

vervreemd

onthecht

onmachtig

en apathisch

een verdwaalde zwerver

in de wereld van materie

maar 

ik blijf

koppig 

tegendraads

geloven

in het wonder

van de liefde

ik hou mij vast

aan de gunst

van genade

en de kiemkracht

van het woord

er is een vonk

die brandt

een geest

van moed

en hoop

de bergen

schrikken mij

niet af

mijn hulp

komt er vandaan