Sow for yourself righteousness, reap the fruit of steadfast love; break up your fallow ground, for it is the time to seek the Lord, that He may come and rain salvation upon you (Hosea 10:12).

zaterdag 30 juni 2012

Bloemen en insecten

Bijna 4 uur aan de wandel, blauwe luchten, witte wolken. En ja, ook nog een buitje op mijn kop ...

Bijna 1000 foto's gemaakt, waarvan ik er overigens ook weer 300 heb weggegooid. Het had te maken met het feit dat ik deze keer veel bloemen en insecten op de foto heb proberen te zetten, vooral ook in combinatie. En insecten zitten niet stil. En de wind waaide ook nogal. Vandaar dus veel bewogen foto's. Maar er zitten weer veel mooie exemplaren bij. Om te genieten van de kleurrijke natuur. Uit eerbied en dankbaarheid  voor de Schepper van al dat moois.



Het lied van de stilte

zal het stil zijn
in de hemel
als woorden
overbodig
geworden zijn
om elkaar
te kunnen begrijpen

alle talen
verdwenen
alle misverstaan
verleden tijd

omdat
gedachten
transparant
geworden
zullen zijn

Zwanen in de ganzenpas



Bah ...!

Drinken uit de sloot ...


... en dan ook nog likken in je eigen neus!


Zwanenbloem


Hoop

Because upon the first glad Easter day
The stone that sealed His tomb was rolled away,
So, through the deepening shadows of death’s night,
Men see an open door ... beyond it, light!
               (Ida Norton Munson
)

zwart is de dood
en onbegrepen
een onvermijdbare hindernis
aan het eind
van elk kostbaar leven

adembenemend

de enige Hoop
ligt
in het eeuwige Licht
dat ooit scheen
op de morgen
in het lege graf
van de meest onbegrepen Mens

het Mysterie
dat kwam
en weer ging

Geel



vrijdag 29 juni 2012

Totale liefde

hoe meer
ik u wil vatten
in stoere taal
vangen
in woorden
vastleggen
in een alles
omvattend
totaaloverzicht

hoe meer
ik met beelden
wil vangen
wat u tot stand
hebt gebracht
in een multidimensionaal
niet te miskennen
of te ontlopen
totaal snapshot

ik overmoedig
de hele wereld
wil omvatten
om de mensheid
te tonen
hoe mondiaal
en globaal
u wel bent

hoe dichter
ik wil naderen
tot het verbazingwekkend
geheim
van uw grootsheid
onbeperktheid
en alomtegenwoordigheid

Flossy blossom



donderdag 28 juni 2012

Bloeiende hortensia's in simultane groeistadia



No words for love ...


Eenheid is verscheidenheid in harmonie

de essentie
van elk schilderij
is niet alleen
het beeld
van de werkelijkheid
dat wordt
gevangen

maar ook
de verscheidenheid
aan kleuren
die samen
harmonie
uitstralen

de essentie
van de natuur
is niet alleen
gelegen
in de schoonheid
van die ene
bloem of boom
dat enkelvoudige landschap

maar juist ook
in de veelkleurigheid
en variatie
aan soorten
en landschappen
het harmonieuze geheel
van levende materie
met wolken
lucht en water



Zanglijster


woensdag 27 juni 2012

Just like the old days ...


Zoals het vroeger ging, zo gaat het soms nog steeds. Hier en daar houdt een keuterboertje zich (nog) staande tussen de megaboeren, met hun het hele jaar in halfopen stallen opgesloten koeien. 

Bij deze plaatsgenoot bracht ik vroeger, misschien wel 40 jaar geleden, elke zaterdag de opgehaalde schillen. Voor een paar dubbeltjes ...

Waar blijft de tijd?
Soms lijkt hij even stil te staan ...


dinsdag 26 juni 2012

Naakte liefde

Wat is de schok groot, als je de sirenes hoort loeien in de straten rondom, steeds harder, steeds meer, en het blijkt dan om je eigen familie te gaan. Neef Arjan, 16 jaar oud, betrokken bij een ernstig scooterongeluk. Frontaal gebotst. Nog geen week na de bruiloft van zijn zus, liggend op straat, omgeven door hulpverleners.

Wat is de dood akelig dichtbij, op zo'n moment. Gekomen in zo'n fractie van een seconde. Door zo'n cruciale handeling van één van de betrokkenen, of wellicht nalatigheid of onoplettendheid, wie zal het zeggen. Wie wil het nog weten. Wat doet het er toe.

Wat is de stilte oorverdovend, die dan neerdaalt, over het o zo bekende pad, midden in het ineens heel anders uitziende landschap.

Wat wordt er gevochten, gedaan, gezocht, gehandeld in de minuten en uren die volgen na die stilte.

Wat duurt wachten ongelooflijk lang, als je niets doen kunt. Alleen maar hopen en bidden. Hopen en bidden. Hopen. Bidden. Tergend traag verglijdt de tijd. Alles gaat door, iedereen is bezig, maar wachten kent geen geduld, geen behoefte om te doen. Onrust, dat wel, ongedurigheid. Onmacht.

Wat een gedachten komen er zomaar bovendrijven, herinneringen, uitspraken, gebeurtenissen. Mooie, bizarre, ontroerende, moeilijke momenten, alles door elkaar.

Wat is een mensenleven kwetsbaar, breekbaar, fragiel.

zaterdag 23 juni 2012

Verhaallijn

altijd beginnen
met de eerste zin
zei het begin
want die is cruciaal

het midden
glimlachte
en liet 
het antwoord
op de niet 
gestelde vraag
wijselijk
in het midden

Kruisbestuiving


De laatste tijd heb ik mij weer eens gemengd in een aantal discussies op internet over de wenselijkheid dan wel noodzakelijkheid van de eenheid onder alle christenen. Ik formuleer het direct maar even breed.

Directe aanleiding was een artikel, geschreven door Wizky (pseudoniem c.q. twitternaam voor Kees Aleman,  geplaatst als gastbogbericht op een andere weblog (Verkenningen van Paul Miller), onder de titel 'Waarom ik wel katholiek maar nog niet Rooms ben'. Deze week ging de discussie verder op een volgend blogbericht, geschreven door Paul Miller zelf, 'Eén zijn doe je niet alleen'. Helaas verzandt het allemaal heel snel in het heen en weer schuiven van meningen en veel te lange uitweidingen.

Het verlangen van veel christenen om tot eenheid te komen lijkt de laatste jaren sterker te worden. In ieder geval komt de oproep ertoe meer naar buiten. Was de oecumene enkele tientallen jaren geleden een min of meer afgebakende hobby van de Wereldraad van kerken, waar zowel de gereformeerde gezindte als de evangelische gemeenten, niet in mee participeerden.

Initiatieven als de Nationale synode of 'Wij kiezen voor eenheid' zijn van meer recente datum.

Wat je vaak ziet is dat er een initiatief op poten wordt gezet door een aantal enthousiastelingen, die bewogen zijn, elkaar in klein verband hebben leren kennen en waarderen, met elkaar hebben gebeden, maar nu vinden dat ze hun nek moeten uitsteken en daarom een en ander breed naar buiten brengen.

En dan barst de discussie los. Tussen wie het er mee eens is en wie juist vindt dat het niet kan. Dat er eerst een soort van gezamenlijke belijdenis moet komen of een structuur gezocht moet worden. Krantenartikelen en persoonlijke meningen, ingezonden brieven en zelfs waarschuwingen vanaf de preekstoel sneeuwen het initiatief binnen de kortste keren onder, smoren het in de kiem. Er wordt veel gepraat en gediscussieerd, maar er is weinig gehoor voor de oproep tot het zoeken van de eenheid of het vinden van elkaar.

In welke vorm dan ook.

Koele, magnifieke kleur groen metalliek



Kokmeeuwen met jong



Witte, donzige zwanenfamilie komt, kijkt, gaat voorbij



Reigervlucht



Zijn

soms
lijkt 
schijn 
het doel 
van zijn 
te zijn 

maar 
meer nog
blijkt
pijn
reëler
dan alles
te zijn

De ramen van je ziel

het leuke
aan lezen
is meekijken
in andermans geest

het mooie
aan schrijven
is je ziel
kunnen luchten

de ramen
wijd open

je fantasie
de vrije loop

een beetje
zichtbaar
wellicht 
wat naakt

vrijdag 22 juni 2012

Het wacht

Het bange bos van zeker weten nestelt zich vloeiend om mijn schouders. In de schemer schittert het uit duizenden, zonlicht weerkaatsende kristallen, die met flinterdunne plonsjes in de begroeiing verdwijnen. Overal rondom staan pilaren levenswijsheid mij beteuterd aan te kijken, boven in hun kruinen ritselt het van ingehouden woede. Pluisjes zweven. Vliegjes dwarrelen. Zuchtjes ontladen zich.

Stil is het, ijzingwekkend stil en bovenmate rustig. Onnatuurlijk haast.

Ik loop onderkoeld en uiterlijk onbewogen over een smal, kronkelend spoor van platgetreden gras, als een natuurlijke, uitgesleten, maar drooggevallen rivierbedding. Het knispert en ritselt onder mijn voeten. Soms raken de frisse bladeren van verre oorsprong liefkozend mijn bezweette gezicht. Het is koel, hier zonder het felle directe zonlicht, en toch is het drukkend warm. Mijn ziel bonkt huiverend in mijn transparante geest.

Het fluistert om mij heen, alles ademt stilte, maar met een kristallen ondertoon. Hoe donkerder het lijkt, hoe hemelser de vergezichten zich ontrollen aan mijn kleurrijke fantasie. Rijke geuren prikkelen mijn overgevoelige zintuigen. Zelfs de altijd overmoedige wind houdt zich gedeisd.

Het lacht.

Alles schaterlacht uitbundig, zonder geluid te maken, wat lichtelijk bevreemdend werkt. Maar toch werkt het om het laatste restje rusteloosheid  te verdrijven uit de langzaam verschrompelende drang tot doen en nuttigheid. Laat het los, dreunt het in mijn borstkas, onophoudelijk en monotoon. En ik luister, langzaam maar gehoorzaam. De lucht, die mijn longen met elke ademtocht, door mijn bloedvaten jaagt, wordt minder en minder merkbaar. Tot mijn hoofd vederlicht los lijkt te zweven van mijn romp.

donderdag 21 juni 2012

Uitbundige bloei barst naar buiten



De lente is een periode van zacht, onhoorbaar, sluipend groeien. Bijna onmerkbaar kleurt er een lichtgroen waas over de weilanden, kruipen de sprieten elke dag enkele tienden van millimeters omhoog. In de zomer, na een paar groeizame buien en uren zoutend zonlicht, kan het er zomaar ongetemd in volle overgave uitbarsten. Manshoog het gras, in vele varianten en kleuren. Wuivend het riet, langs de vele sloten en vaarten.

Zomaar ineens valt het op. Weer eens. Dat langs het water de groei anders is, nog meer, nog gevarieerder, nog uitbundiger. Zoals bijvoorbeeld in Duitsland langs een meanderend riviertje door het landschap, de lijn van de bomen, gras en riet goed te zien zijn, zo valt het nu, vandaag, hier, in dit zo bekende polderlandschap op, dat het water van de sloten groei- en bloeibevorderend werkt op de planten, gras- en rietsoorten.

Leven gevend water. Op de grens van vast en vloeibaar. Voeding geven aan al het bloeiende kruid.

En dan gaat mijn associatieve geest aan de gang. Doordenken. Beelden doorvertalen naar diepere lagen. Linken leggen naar andere werkelijkheden.

woensdag 20 juni 2012

Het woord

soms
wordt je zomaar
onverwacht
geraakt
door een woord

een woord
van herkenning
dat je proeft
dat je voelt
dat blijft hangen

een eeuwenoud
woord
met kracht

Een woord

soms
ben je zomaar
getuige
van een woord
dat blijft hangen

een woord
dat valt
tussen twee mensen
in twee werelden
die elkaar
heel even raken

er zit een wereld
achter
dat ene woord
een wereld
van schrijnende pijn

Alles

hoe
kan
Alles
zo
totaal
zijn
en toch
zo
verborgen

Ietsisme

iets

is
maar
net
meer
dan

niets

maandag 18 juni 2012

Intens is ons verlangen

ons leven lang
zoeken we naarstig
naar ware schoonheid
graven verwoed
naar diepe waarheid
tasten gedurig
naar louterend licht

we zien reikhalzend uit
naar vervullende liefde
jagen vol vuur
naar ultieme vrijheid
dromen van een paradijs
en hunkeren danig
naar erkenning

we willen
woorden geven
aan een diep 
verborgen verlangen
zingen liederen
over zuiverheid
vangen beelden
in betekenisvolle metaforen

we willen eenzaamheid
verdrijven
door hartgrondig
te bouwen
aan dienende gemeenschap


Maar vaker dan we zouden wensen, zijn we samen alleen in het schemerduister.
Keer op keer landen we stevig op de grond van alledaagsheid.
We verleren het luisteren door de veelheid van woorden.
Praten langs elkaar heen in verhitte discussies.

Bright light


zondag 17 juni 2012

Aalscholver


Een bijzondere vogelsoort die je regelmatig, meestal vanuit de verte, kunt zien in de polder, is de aalscholver. Een nogal schuwe, vrij grote vogel, die zich voornamelijk voedt met kleine vissen. Hij duikt regelmatig en langdurig onder water en legt dan ook aardige afstanden af.


Metanoia

ik
geef 
mijn ik 
over 
aan de gave 
van Uw genade 

gevangen 
door Uw liefde 
heb ik 
lief

zaterdag 16 juni 2012

Hollandse wolkenluchten over de Alblasserwaard

Eindelijk weer eens een wandeling kunnen maken vanmiddag. Met typisch Hollandse luchten als decor. Afwisselend stralend wit, af en toe dreigend, hier en daar een druppel, dan ineens weer het blauw van de hemel zichtbaar. En een stevige wind, die het lange gras, veelsoortig en veelkleurig, deed wuiven. Lastig lopen trouwens. Maar wel weer ruim achthonderd foto's gemaakt. Hier een selectie van de luchten, de omgeving (tussen de Zijdeweg en de Donk), vogels, bloemen en insecten.


Gewriemel op een houten hek

Wandelen in de natuur en veel foto's maken, vanmiddag. Harde wind. Hoog wuivend gras. Dreigende wolken. Af en toe een zonnetje.


En dan even stoppen bij een houten hek. Afgesloten stukje natuur. Gluren door de kieren. En dan ineens zien hoe dat oude, verweerde, ongeverfde hout van het hek, vol met leven zit.

Allerlei vliegen, muggen, mieren en ander wriemelend en krioelend gedierte. Mooi om te kijken. Lastig om vast te leggen. Klein, beweeglijk, onopvallend. Maar vijf minuten kijken leverde toch aardig wat beelden op.

Wonderlijke variatie, ieder naar zijn aard geschapen. Betoverend oog voor detail gehad, die grote Kunstenaar.


Kleine vos vlinder



Tureluur



Het verdwaalde schaap

We kennen het beeld. Het zielige, donzige, in struiken verward zittende, angstig mekkerende, ernstig verdwaalde schaap. Er zijn al heel wat zoetige plaatjes van verzonnen. Kitsch-kunst.

Het blijft een mooi verhaal, natuurlijk, dat wel. Die ene, die eigenwijze, of misschien niet goed oplettende, die achterblijft. Hij zal niet bewust een eenmansactie zijn begonnen. En dan de bezorgde herder, die alles laat voor wat het is en hem dan uiteindelijk vindt en terugbrengt.

Er staat niet bij hoe lang het zoeken duurde. Er staat niet bij hoe die negenennegentig anderen de tijd hebben doorgebracht, of er voor hen ook een back-up was, een tijdelijke, veilige rustplaats. Er staat niets bij over de gemoedstoestand van het schaap, bij vertrek, bij aantreffen door de herder, bij terugkeer naar de rest van de kudde mekkeraars.

We kunnen onze fantasie de vrije loop laten, het plaatje invullen.

Maar.

Stel.

Stel je nu eens voor dat zo'n verdwaald schaap niet zoetig en zielig is, maar een onaangepast, in een hypermodern jasje gestoken, alternativo?

Dat hij naast je komt zitten in de bank. Dat hij alles eerst eens observeert. Maar zijn mond niet kan houden. Stel, dat hij vragen gaat stellen bij alle rituelen en vormen, alle o zo gewoon geworden liturgie. Stel, dat hij het ook zegt als hij de preek niet begrijpt. Interrumpeert. Corrigeert. Herformuleert. In begrijpelijke, directe, confronterende vragen. Dat hij zijn huiveringwekkende twijfel durft benoemen, de essentie van zijn, in niet mis te verstane taal, in het confronterende zicht van bekijken brengt. Dat hij iets vertelt van zijn eigen schokkende leven, en heel praktisch vraagt hoe hiermee om te gaan. Stel, dat hij bij het zingen van een psalm wil gaan dansen en huppelen van zielenvreugd, of zomaar brutaal handklapt en instemming betuigt.

Wat dan?

Eén

Ik, die gevangenzit omwille van de Heer, vraag u dan ook dringend de weg te gaan die past bij de roeping die u hebt ontvangen: wees steeds bescheiden, zachtmoedig en geduldig, en verdraag elkaar uit liefde. Span u in om door de samenbindende kracht van de vrede de eenheid te bewaren die de Geest u geeft: één lichaam en één geest, zoals u één hoop hebt op grond van uw roeping, één Heer, één geloof, één doop, één God en Vader van allen, die boven allen, door allen en in allen is. (Efeze 4:1-6)

ja
knikken wij
luisterend
naar de bekende woorden

ja
we weten het

zeker
mooi gezegd

maar
ondertussen

vrijdag 15 juni 2012

Grijs



grijs
kan zo
saai lijken
zo bar
ongezellig
en somber

maar
ook saai
heeft
waarde
functie
en doel

zij is
de nuance
tussen
zwart en wit

het subtiele contrast
met de rijkdom
aan gekleurde
uitersten

Genoeg

als je leeft
bij de dag

als je
genoegen
neemt
met wat
voorhanden is
en minder
door meer
wordt afgeleid

als je
vertrouwt
op Hem
die alles
beter
weet

donderdag 14 juni 2012

Katsjieng ...

En ja, zojuist, aan het einde van de middag van deze zonnige dag, was het zover. Werd deze Weblog voor de 40.000e keer door iemand bezocht. Bewust of onbewust. Bedoeld of zomaar. Herhaald of eenmalig.

Daar zit je dan. Je te verbazen. Beduusd. Bedremmeld.

Hoe is het in de wereld mogelijk, dat wat er iemand zomaar staat te roeptoeteren, achter een beeldschermpje zit in te typen, zomaar elders in dit land, of ver daarbuiten, ook nog eens gelezen wordt?

Hoe heb ik het nou, als typische introvert, zo mijzelf te uiten, in beeld en taal, hier en daar opgeleukt met een stukje muziek? Zomaar ineens begonnen, vorig jaar februari, en daarvoor al die jaren sluimerende lava, wachtend op de dag van ontlading? Gezaaide woorden, wachtend op de bloei van gelezen, aangeraakt, gedronken worden.

Wonderen

de meeste wonderen 
groeien traag 
en onopgemerkt



tot je blik 
gevangen wordt
je hart 
geraakt

Minder

minder
is
vaak
meer
dan
genoeg

woensdag 13 juni 2012

Familie bergeend


Tussen de vele ganzen en eenden, de laatste dagen een vrij opvallende verschijning tussen de weilanden van de Krimpenerwaard. Bergeenden. Schijnt wel vaker voor te komen in ons land, maar voor mij zijn ze vrij zeldzaam. Zeker als ze dan ook nog jongen hebben. Op zich redelijk benaderbaar, maar ga je er te direct naar toe, dan zijn ze weg. De jonge bergeenden doen dat nogal apart. Ze duiken subiet onder en komen meters verder pas weer boven, om meteen weer te verdwijnen.

Toch nog een aardige serie kunnen schieten vanavond.



dinsdag 12 juni 2012

Meer

meer
is niet 
de weg
van beter
en mooier
en nieuwer
dan nu

meer 
is niet
de waan
van weleer
die achteraf
zo treurig
blijkt

meer 
is niet hoger
niet dieper
niet onhaalbaar
ver weg

meer 
is niet
later
of vroeger
rijk
of volmaakt

maar

maandag 11 juni 2012

Water

golven
die rollen

gejaagd
door felle wind

druppels 
die verwaaien

licht
dat reflecteert
in duizendvoud

op een onrustig decor
van doorschijnend
duister 
bruin



wolken
die donker 
schuiven
aan de hemel

beginnend licht
verdrijven 
maar 
het 
nog net 

 zacht glanzend 
en omfloerst sprankelend
weerkaatsen
in het verstilde
gladde water



twee beelden
gevangen
op twee dagen

als verdiepte spiegel
van de paradox
van mijn ziel

zaterdag 9 juni 2012

Ruimte



er is ruimte
tussen mij
en u
o God


vlakke velden
ijle luchten
vage schemer
een kosmisch universum
onvolmaaktheid
gebrokenheid
en de dimensie
van eeuwigheid


maar
door openbaring
van uzelf
in ontmoetingen
in woorden
en in daden

die ervaren
kunnen worden
door geloof
en verlangen


kan soms
een glimp
worden opgevangen
van wie u bent


durf ik zelfs
vertrouwen
dat u
die mij wilde
en het begin
 maakte
mij 
ook kent
vertrouwt
en liefheeft