herfst
is een tijd
van storm en van regen
de zomer voorbij
de winter op komst
dat
een paar graden verschil
zo wezenlijk
inhoudelijk
anders kan zijn
andere kleren
de kachel aan
de deuren dicht
en de ramen
veranderen
van buiten
naar binnen
van fladderen
als een vlinder
naar terug willen
naar je cocon
je huis
op jezelf
maar soms
heel soms
dan heb je van die dagen
dat de zon zomaar
kleuren tovert
met licht speelt
door de bladeren
dat je getroffen wordt
door het spel
van de zachte wind
een strakblauwe hemel
dat de kou van de nacht
flarden van mist brengt
en de zon daarbovenuit
schoonheid creëert
die niet te vangen is
soms is geluk
weten dat alles eindig is
het zien om je heen
aan de dorre bladeren
beseffen dat de ergste kaalheid
nog moet komen
dat de vrieskou
en de sneeuw
op de loer liggen
en dan toch
blijven geloven
dat er hoop is
op een nieuwe zomer
op jong leven
op bloemen in de knop
op eeuwigheid
o God
leer mij wachten
als de boom
die alles los moet laten
teert op reserves
en beloften
geduldig en verlangend
stevig
met mijn wortels
in uw grond
mijn takken
in uw lucht
onder de blote hemel
van uw droom
van ooit ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten