Sow for yourself righteousness, reap the fruit of steadfast love; break up your fallow ground, for it is the time to seek the Lord, that He may come and rain salvation upon you (Hosea 10:12).

zondag 28 augustus 2011

Ritme

Ongelooflijk hoe het leven op vaste ritmes draait. Dag en nacht. Wisseling van de seizoenen. De dagen van de week. De jaren in je leven. De waterhuishouding op aarde in rivieren en wolken. De baan van aarde, maan, planeten en sterren. Zelfs leven en dood.

Ingebakken in de schepping, in het leven zelf, door de Schepper, de Formeerder. Kennelijk hebben we het nodig, die structuur en die afwisseling. Een wisselwerking tussen vastigheid, zekerheid en bezig-zijn aan de ene kant en het loslaten, tot rust komen aan de andere kant.

Als je aan het wandelen bent kom je door de regelmatige cadans van voet voor voet verplaatsen en een aangepaste ademhaling gewoon tot rust. Ga je harder lopen, dan gaat je ademhaling sneller. Alles past zich aan aan de snelheid van je gaan.

Alle indrukken van de hele dag, alle dingen die je doet en zegt en denkt, ze komen 's nachts nog een keer terug, terwijl je lichaam rust, is je hoofd lekker aan het werk met alles in geheugenvakjes stoppen en een plaatsje geven.

Zonder dat je het merkt wordt je bloed rondgepompt. Is je huid de cellen aan het vernieuwen. Worden de voedingsstoffen verwerkt en opgenomen in je lichaam en gescheiden van de afvalstoffen. Zelfs toiletteren dient een doel.

Het knipperen van je oogleden ververst de film van vocht en voert stofdeeltjes af. De haren in je neus filteren de lucht. Je nagels en je haren groeien maar door.

Alles, echt alles heeft een functie en een doel. Alles hangt aan elkaar vast. Alles is aan elkaar gerelateerd. Het systeem van alles in het hele heelal is gigantisch ingewikkeld en we weten er nog maar een heel klein stukje van af.

Genoeg echter om ons over te verbazen en te verwonderen. Je af te vragen hoe dit allemaal is gekomen. Ontstaan vanuit het niets? Lijkt me niet. Er moet een gedachte achter het ontstane zitten. Een idee en een wens. Dat vervolgens doelbewust in daden is omgezet. Tastbaar en zichtbaar is gemaakt.

Hoeveel geloof moet je hebben om te denken dat alles zomaar vanzelf is ontstaan? En hoe hoog heb je het in je bol om de hele wetenschap te bouwen rond de ontkenning van oorzaak en gevolg? Maar ook, hoe kun je alle aanwijzingen die er in de natuur en in het leven zijn, negeren. Wil je het niet zien, niet geloven?

Maar, ritme dus, geeft een zekere rust waar je op kunt bouwen. Een basis van waaruit je verder kunt.

***

Ritme is ook een woord dat aan muziek is gelieerd. Samen met de melodie vormt het de basis van muziek. Door de maat te tikken breng je structuur aan. Drie of vier tellen in een maat. Met de nadruk op bijvoorbeeld de eerste tel. En dan allerlei tierelantijntjes ertussendoor. Om het te verfraaien. Maar ritme alleen is kaal en niets, als er geen melodie bij klinkt. Het biedt ondersteuning en staat ten dienste.

In ons dorp werd bij bijzondere gelegenheden de drumband Apollo de straten langs gestuurd. Prachtige ritmes die je door je lijf voelde als je er vlak bij stond. Terwijl drums toen nog 'heidens' waren. Ik geloof niet dat ik er zelf moeite mee heb gehad, sterker, ik werd er door aangetrokken. Zocht het op in de moderne muziek. Phil Collins bijvoorbeeld. Nog later kwam het ook de christelijke wereld binnen. Nou ja, bijna overal dan ... Enkele jaren geleden was ik in een winkelcentrum waar een aantal Afrikaanse mensen live-muziek op de djembé ten gehore bracht. Kippevel!

Maar het meest voel ik mij aangetrokken tot een heel apart ritme, de reggae-muziek. Dat is zo tegendraads en onnavolgbaar en bijna voor Westerlingen niet herhaalbaar. Dat swingt de pan uit. Een beetje slow, een beetje zeurderig erbij zingen, prachtig. Bob Marley is natuurlijk een figuur die het genre populair heeft gemaakt. Bob Dylan schreef in 1982 het nummer 'Man gave name to all the animals' en zette er een mooi reggae-ritme onder. Bij een Paaspraise enkele jaren geleden werd 'Machtig God' in een reggae uitvoering gespeeld. Swingde lekker ...

En van de week hoorde ik een mooi nummer, uitvoering Josh Garrels, met de titel 'Pilot me'. Ook al zo'n aanstekelijk ritme eronder. En een mooie tekst ook ... Onderstaand is het te beluisteren.

***

Maar, God gaf ons veel. Ritme en zekerheid in het leven, waarop wij onze vrijheid kunnen bouwen, aan de slag kunnen, waarop we ook mogen rusten. En hij gaf ons ook muziek, een bijzondere gave van melodie en ritme, waarop wij onze lof in woorden kwijt kunnen. Structuren om binnen te fluctueren. Vrijheid om binnen de grenzen te blijven. Een uitvalsbasis voor onze operaties en ontdekkingen. Een thuis om op terug te vallen. Een oase ook om weer tot rust te komen. Een kathedraal van voelen als monument van aanbidding.





Pilot Me  
I will arise and follow you over 
Savior please, pilot me  
Over the waves and through every sorrow 
Savior please, pilot me
When I have no more strength left to follow 
Fall on my knees, pilot me 
May your sun rise and lead me on 
Over the seas, Savior, pilot me 
O, Lord

Geen opmerkingen:

Een reactie posten