zo herfstig
zo alleen
zo moe
zo toe
aan slaap
zo zuchtend
en zo grijs
zo zonder
kleuren
en zo hemel
loos
zo leeg
van licht
zo moe
van wind
zo nacht
en naakt
zo nameloos
alleen
zo
langzaam
al het leven
van de zomer
los aan 't laten
alle blaadjes
wiegen rondjes
alle wolken
vliegen heen
het stormt
het woedt
het mijmert
het verstilt
alle leven
weggeëbd
rafelrandjes
grijze muisjes
worstelingen
in de wind
zacht
en zonder
woorden
woedt
een wijsje
als de winter
zomaar
binnen
zonder kloppen
zingt een liedje
strooit met onrust
rakelt
in het laatste licht
een nijdig
vuurtje op
het grijst
het zwijgt
het zwart
als nacht
in mij
maar
als
ik dan
mijn ogen
sluit zie ik
met des te meer
bewustzijn
het schrijden
van de tijd
en wacht
vergeefs
op rust
die helend
werken
zou
zo
herfstig
zo alleen
zo vol
gezaaid
van wil
en wens
maar
o zo
moe
zo toe
aan winter
slaap
Geen opmerkingen:
Een reactie posten