Geen mooiere vlucht dan een zwanenvlucht.
Niets imposanter dan een simultaanvlucht van twee zwanen.
Een buitenkans als je die vlucht ook weet te vangen in beelden.
En gisteren lukte dat ook, gelukkigerwijs.
Fietsend op de plaatselijke tiendweg, die dwars door de weilanden loopt van de polder, hoorde ik ze al komen, voor ik ze zag.
Ik sprong van de fiets, pakte de camera en kon ze blijven volgen, blijven drukken.
Al was het weer somber, al was het licht weinig.
Vier in getal, twee aan twee, halverwege splitsten ze zich.
Toen werd het lastiger, moest ik kiezen.
En ik koos goed, want de beide zwanen maakten een half rondje en keerden weer terug.
Vlak voor me landden ze.
Jammer van de boom voor mijn snufferd, het ultieme moment heb ik net gemist.
Maar achter hen aan kwam het andere paar, verder weg en ook zij landden in een weiland, verder weg.
Jammer van de lelijke achtergrond.
Jammer van de hoge ISO door de snelle sluitertijd, wat dan wel redelijk scherpe foto's van de zwanen oplevert, maar ook een vage, grofkorrelige achtergrond.
Maar imposant blijft het.
Koninklijke vliegers.
Aristocraten in de lucht.
En altijd in smetteloos wit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten