er dwaalt
een gedicht
in mijn dwarrelende
gedachten
zwaar
van het leven
lichter
dan licht
het is
te luchtig
om te boetseren
het is
nog te vrij
om te laten
gaan
het hecht
zich bij vlagen
aan wankele
woorden
nu
broeit het
nog even
in de kas
van mijn hart
het ritselt
het suddert
het zindert
het vliegt
heen en weer
tot
het idee
is gestold
en in ijle vorm
is gegoten
tot
mijn hoofd
heeft besloten
en mijn hart
zachtjes
zegt
laat
maar
gaan
een gedicht
ziet
het licht
en landt
waar niemand
verwacht
misschien
is er iemand
die luisterend
leeft en lezen
durft
en in deze
spiegel van
inspiratie
zichzelf mag
herkennen
want
elk geboorte
bericht
is tenslotte
ontvangen
om te delen
wellicht
kan zo'n simpel
gedicht
gaten
dichten
van een te
geopend
hart
of
een luttel
lichtje
zijn
dat hardheid
verzacht
tot tranen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten