Vaak te horen, omdat zijn kenmerkende roep ver draagt.
Maar zelden is hij te zien.
De koekoek.
Vaak verscholen in het struikgewas of in een boom verstopt.
Daarom nooit echt kunnen vastleggen.
Eén keer eerder, een bijna zwart exemplaar, maar door de verre afstand slecht te zien.
Gisteren lukt het. Eerst vloog hij over het pad langs de molens van Kinderdijk, toen ging hij op de wiek van een molen zitten, vol in de kijker. Meerdere mensen zag ik stil staan om foto's te maken, maar de afstand was nog te ver. En dan komt het gemak van, in dit geval, 30x zoom goed van pas. Gelukkig bleef hij rustig zitten, even vloog hij nog naar een andere wiek, maar hij liet zich op zijn gemak bekoekeloeren.
Onderstaand enkele foto's, die ik ook ter plekke aan de andere voorbijgangers kon laten zien.
Een mooi exemplaar, deze koekoek, met zijn (vaak) opgestoken staart en zijn gestreepte borst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten