voorzichtig
blaas ik
woorden
naar het licht
de wind
en de wolken
fluisteren
meerstemmig
een gedicht
vol kleuren
als een echo
terug
mijn hart
springt op
mijn ziel
doet pijn
mijn ogen
vangen
verbaasd
het verstild decor
van het mysterie
dat zich
niet
vangen laat
het vuur
verdooft
licht implodeert
een zwijgende psalm
scheert
rakelings
langs de horizon
wolken
van dreiging
lossen
langzaam op
in een gebed
dat zegen
aanreikt
over de bergen
van geloof
Geen opmerkingen:
Een reactie posten