Sow for yourself righteousness, reap the fruit of steadfast love; break up your fallow ground, for it is the time to seek the Lord, that He may come and rain salvation upon you (Hosea 10:12).

dinsdag 30 april 2013

Sfeer

Wat nou objectief?

De werkelijkheid heeft vele gezichten.
Gevoelens beïnvloeden de kale werkelijkheid.
Lichtval en warmte geven een andere kleur en sfeer.

Je kunt elke dag dezelfde weg afleggen en toch kan het elke keer weer anders zijn.
Daarnaast kunnen je eigen gemoedsgesteldheid of ontvankelijkheid je anders doen kijken naar de dingen om je heen.
Niet alles is wat het lijkt.
En hetzelfde is niet altijd hetzelfde gekleed.

Neem onderstaande foto's.
Wat zie je?
Een zwaan, op beide foto's.
Altijd statig, koninklijk qua postuur.
Helderwit van kleur en daarom altijd opvallend aanwezig in het overwegend groene landschap.
Op het eerste gezicht hetzelfde onderwerp, dus.
Niet ideaal of volmaakt of perfect qua foto.

De eerste is al fietsend uit de losse pols geschoten.
Bewogen dus ook, omdat het niet altijd lukt om zo foto's te maken.
Maar het vreemde is, dat de zwaan zelf niet bewogen is.
Het lijkt of hij in het centrum staat, waar alles omheen draait.
Zelfs de kringen in het water van de zelf veroorzaakte rimpelingen.
Een beweging gevangen dus.
De aandacht getrokken naar het hoofdonderwerp, maar niet echt in het centrum van de foto.
Wel in een ander centrum, op de voorgrond het heldergroene lentegras, op de achtergrond de vrij donkere weerspiegeling van de bomen in het water. Precies in het blauw, waarin de hemel gespiegeld is, zwemt de zwaan.

maandag 29 april 2013

De waarheid?

Is de waarheid een schat, die diep verborgen in de aarde, al eeuwen ligt te wachten op een vasthoudende graver, een archeoloog op zoek naar de toekomst, die de hele wereld afgraaft, afgraast, omspit als een molshoopgatenkaas, als een razende op jacht naar die ene schatkist, waarin al het verklaren van het zijn en wezen van de mens en het universum liggen opgesloten? Een antwoord dat door plotselinge openbaring aan het daglicht van de wereld moet worden toevertrouwd? Als oplossing voor alle moeilijkheden, die pas zijn ontstaan door het verdoezelen en verkwanselen van iets wat we wel ooit als mensheid moeten hebben geweten, maar wat verloren is gegaan, of te goed opgeborgen is geweest?

Of is de waarheid een wetenschap, die alle feitjes, ontdekkingen en vernieuwingen tracht te integreren in een nieuw, alles omvattend universum van weten en kennis, waardoor we uiteindelijk oorzaak, geschiedenis en toekomst samen zullen kunnen vatten in een zorgvuldig geconstrueerd geheel van werkelijkheid die te herleiden en te overzien en dus te snappen is, alle vragen opgelost, alle zijwegen in kaart gebracht? Bevattelijk. Hanteerbaar. Voorspelbaar. Meetbaar. Aannemelijk.

Of is de waarheid een mysterie, een noodlot, een ongrijpbaar fenomeen, dat geen ruimte laat voor vragen over goed en kwaad, want alles is zoals het is en je kunt dat maar beter accepteren en je er mee verzoenen, ongrijpbaar, onbegrijpelijk, onwerkelijk? Zodat je maar beter op een zwevend kleedje je lichaam los kunt leren laten om te vliegen boven de materie en de hemel te vinden in het absolute niets? 

zondag 28 april 2013

Knoppenfestival




Eendennest op hoogte




The tears of a tree that cannot blossom anymore


Ontwaken

laat de
liefde mij
naderen met
vleugels van
weemoed

met tedere
vingers mijn
adem 
ontwarren

en met zachte
woorden mijn
dromen aan
flarden 
zingen

mijn sluimerende
geest los
worstelen
van vreemde wortels

haar voeden
en ontroeren
met levend
maar onrustig
water van
verlangen naar
de horizon
van morgen

vrijdag 26 april 2013

Surrealistische taferelen

Het gebeurt niet vaak, 50 foto's van de zonsondergang, maar ik ga het toch doen. Ik kan zo moeilijk kiezen. En het was zo imponerend, zo impressionistisch en expressionistisch aan het hemelrond vanavond. Vandaar. Bij deze. En dat is nog maar een selectie. Ik ben wel vier keer alle trappen van het huis op en af gegaan, uit ramen gehangen. Maar het was het waard. Denk ik. Oordeel zelf. Vergeet de schoorstenen, daken en andere afleidende beletsels. Onderga de kleurenpracht, en het verloop van vaag licht naar geel, oranje en weer naar koeler blauw en lila, genomen over een periode van drie kwartier ....





Quietness


when the night
of resting
has gone by

and all dreams
are absorbed
by the whispering
wind to the shades
of the clouds
above

before
the wrestling
of the day
will start
with many
sounds
and busy
actions

I prefer
to wander
in the prayer
room of
open air

donderdag 25 april 2013

Oog in oog

Het is mooi om elke dag door een mooi natuurgebied te fietsen. Ter vermijding van de razende auto's. Voor je rust. Er is altijd wat te zien. Of vast te leggen.

Maar het is ook wel eens lastig fietsen, met de vele ganzen die het gebied bevolken en die niet altijd even snel uit zicht verdwijnen. En als er jonge ganzen zijn, willen de ouders ook wel eens agressief blazen naar voorbijgangers zoals ik. Met wijdgespreide vleugels maken ze dan best indruk. Kippenvel veroorzakend. Als ze te dichtbij komen, blaas ik wel eens terug ...

Maar vanmorgen werd ik bijna geraakt door een agressief exemplaar, die opvloog tot ooghoogte terwijl ik langsfietste, na in eerste instantie toch wat afgeremd te hebben.

Onderstaand de serie foto's die ik net voor die tijd en al fietsend maakte. Het achterste lieflijk gezinnetje was degene met de agressieve vader. Op de laatste foto komt hij, terwijl hij al aan de kant was gelopen, toch weer dreigend naar me teruglopen, gereed om op te vliegen. De volgende foto kon ik niet meer maken, toen heb ik mijn hand, met fototoestel, omhoog geheven om hem eventueel te kunnen afweren. Ik kon de lucht voelen die hij met zijn vleugels deed wervelen.

Toch knap dat hij me zo snel kon benaderen, zo'n log beest  ...
Best wel link, toch ook.
Maar dat besef je pas later.
En het was zelfs al de tweede keer deze maand.



Lenteschilder aan het werk



En het wachten beloond ...

Een nest van niks. Maar trouw de wacht gehouden, gewacht en gewaakt, verwacht en gekomen. De eieren althans. Vanmiddag mocht ik het aanschouwen en vastleggen. Zo te zien twee stuks in het futennest, dat overigens nu wel verlaten werd. Maar niet voor lang. Net genoeg tijd om wat foto's te schieten in het lage licht. 




Magnolia


 

Sering in wording




Een luchtig stulpje ...


Light ... or bright ...



woensdag 24 april 2013

Spring time

one day

at the end
of this long
dark night
of cold winter life

the hidden sun 
of summerglory
shall be revealed
and will shine
like never
before

it will become
spring time
as wel as
harvest time
for all created beings
within that wrinkle
of the moment
of eternitity

and all
the seeds
will blossom
and show
their fruits
of life

Schapenwolkenfirmament




Wachten ...


Sluimerknipogen in het glinstermorgenlicht ...


dinsdag 23 april 2013

Elk leven zingt


er miezert
een oase
waas
van fluister
juichend groen
over de bomen
en de velden


en elke knop
evolueert
traag maar
waarneembaar
tot een wonder
van wording


al het loof
zegt loof
omhoog

zondag 21 april 2013

Dizzy bee



Het gordijn van de tijd

Terwijl ons met versteende ervaringen en gestolde ontmoetingen gebouwde huis van leven onverbiddelijk voortglijdt op de golven van de sijpelende tijd, wordt het aaneengesmede verleden in een steeds sneller tempo gedeponeerd in de al dan niet duurzame vuilnisbak van herinneringen aan voorbij.

Te vaak sluiten wij de gordijnen voor het doorkijkje op het licht van de toekomst of het duister van het onbenoembare, om ons binnenskamers te vergapen aan en te verkneukelen over de wellicht gemanipuleerde waarnemingen en niet altijd ware meningen, die tot ons komen via de geconstrueerde verrekijker op andermans woorden of andere uitingen, vermommingen of bezittingen, leven of schijn, vervreemde wereld of coulissencircus van medereizigers.

Ondertussen vergeten we maar al te vaak zelf te wandelen, lezen, leren, ontdekken, dromen, verlangen, luisteren, worstelen, struikelen, roeien, vechten, bidden, roepen, verwoorden, maken, boetseren, stilzijn, liefhebben, werken, ontwerpen, ontplooien, ontvouwen.

Want er zitten altijd onvermoede gaven en giften verborgen onder onze aarzelende kwetsbaarheid, als zaadjes kleurrijke potentie, als onontdekte wegen, sterren en planeten, als blanco blaadjes dichterlijke vrijheid, als diepzinnige illusies weerbaarheid, als transparante dromen, als braakliggende waarheid.

Want het gerucht van verlangen is een lied van liefde, subtiel en genuanceerd bij vage vlagen in spaarzame momenten onthuld achter de muren en monumenten van zichtbaarheid en maakbaarheid, door de Verborgene, die ondertussen onafgebroken geeft en waakt, en het ongelooflijke bedacht en deed, en steeds nog wacht, met zijn licht, met zijn vuur, met zijn leven, met het water van de eeuwige bron van alles en iedereen.

Dus, daarom, stop. Wacht, bedenk. Voel. Ervaar. Strek uit.

A walk in warm evening light