Spreeuwenstorm

Er zijn van die kansen, die krijg je maar één keer. Al heel lang ben ik bezig dit wonderlijke verschijnsel vast te leggen, maar tot nu toe zonder bevredigend resultaat. Te schemerig, te ver weg, niet goed gefilmd. Ook nu is er natuurlijk wel wat op het vastgelegde op film aan te merken.

Maar toch, het is een keer gelukt. En nog wel tegen het warme licht van de ondergaande zon. Het juiste moment, de juiste plaats, en mooi beeldvullend.

Ik heb het over wat ik dan maar een spreeuwenstorm noem, al weet ik niet of het een echt bestaand woord is. Elk najaar, zo tegen het ondergaan van de zon en het inzetten van de schemering, kun je het waarnemen. Enorme hordes spreeuwen, die zich massaal verheffen uit de natuurgebieden rond de molens van Kinderdijk en prachtige vliegpatronen volgen, soms met meerder groepen tegelijk in de lucht. Massaal dezelfde kant op is nog niet eens bijzonder, maar als er ineens een scherpe bocht genomen wordt, dan groeit je bewondering voor het massale karakter en de instincten van deze vogels. Opvallend is ook de grote snelheid waarmee ze zich ineens in het natuurgebied weer laten zakken, ze storten als het ware omlaag.

Vanmorgen kwam er al een horizonbrede spreeuwenstorm over me heen gevlogen, maar toen had ik geen fototoestel paraat, en was het nog vrij donker. Vanavond, zo rond half zeven was het dus prijs. Kijk even mee.

Op internet zijn overigens wel weer van dit soort filmpjes te vinden, merkte ik zojuist. 

Elke spreeuw een individu, maar in de groep vallen de verschillen weg en merk je de cohesie en de samenhang op. Beeld van de mens, van nature op zichzelf, maar ook altijd weer de anderen opzoekend, de groepsdrang die weer opspeelt?